Umutsuz- Colleen Hoover

Teşekkürler Colleen, bizlere, artık görmekten bıktığımız, onları okuduğumuz an boğazına yapışıp yok etmek için can attığımız, aşırı derecede masum, masum olduğu söylenildiğinde yanakları kızaran, aslında çok güzel olan ama ben güzel değilim ki diye ortalarda dolaşan bir karakter yaratmadığın ve en önemlisi kadınları aşağılamadan bir kadın karakter yazdığın için teşekkürler sana Colleen.

Yazarın diliyle başlayalım. Ne çok yoğundu ne çok sade. Yer yer güldüren yer yer ağlatan( beni ağlatamadı ama olsun) bir kitap. Hissettirebiliyor. Bir yazarın bunu başarması benim için çok önemli. Bir şeyler hissettirebilmek her baba yiğidin harcı değil! Çok ağır konuları üstün körü geçip bize duyguları veremeyen çok yazar tanıdım. Colleen, kesinlikle bunlardan değil. Ve kitap inanılmaz akıcı. YA, olmasına rağmen (çünkü YA, pek tercih ettiğim bir tür değil)  akıp gidiyor. Akıcı kitap arıyorsanız doğru adrestesiniz.
Karakterlere gelecek olursak iki farklı Sky, iki farklı Holder var. Benim için kitap iki part: Büyük vuruştan önce ve büyük vuruştan sonra. Yazar birinci partta, onları yumurta kabuklarının içine gizlemiş ve o kabukları boyamış. Bu yüzden biz, özünden farklı Sky ve Holder görüyoruz. İlk partta Sky ve Holder ile güldüm, sıradan normal ergen aşıklar, işte diyerek burun kıvırdım, -benim için- vıcık vıcık sayılacak bir aşktı yani sürekli öpüşüp koklaşmaları biraz sinir bozucu bir durum. Sinirleniyorlar sarılıyorlar, seviniyorlarlar öpüşüyorlar, sürekli bir temas sürekli bir mıç mıç durum. Bayıyor bunlar beni. Ama sonra büyük vuruş gerçekleşti ve yazar o kabukları çatlattı ve biz gerçek Sky ve Holder ile tanıştık. Hayatımda hiç bu kadar derin, hassas ve güçlü karakterler okumamıştım. O kabuk çatlayınca aralarındaki o ergen ilişkinin boyutu da değişti. Derinleşti. Ve ben onlara başka bir gözle bakmaya başladım. Benim için artık onlar liseli Sky ve liseli Holder, değillerdi. Onlar iki olgun insandı. Bu yüzden ilişkilerinin bu boyutunu daha çok sevdim.

Kitaba üç puan verdim çünkü dört puan verdiğim kitaplar benim başkalarına önerdiğim kitaplar oluyor. Bu kitabı herkes okuyamaz mesela anneme versem bu ne Ayşe, deyip burun kıvırır sonrada atar kitabı bir köşeye. Büyük vuruş olarak adlandırdığım olay için sabırlı olmalısınız. Ben YA sevmiyorum, sürekli gülen erkek karakterlerden hoşlanmıyorum; ama buna rağmen bana kendisini okutturduysa yazara helal olsun, diyorum. Çünkü gerçekten sevmiyorum bu türü. Ama siz YA seviyorsanız ve kız karakterin dibinden ayrılmayan ona sevgisini gösterdiği kısımları okumayı seviyorsanız sizin için biçilmiş kaftan.

SPOILERSPOILERSPOILERSPOILERSPOILERSPOILERSPOILERSPOILERSPOILERSPOILERSPOILER
Benim bu kitapla ilgili kafama oturtamadığım tek bir şey var. Şimdi Sky, küçük yaşta babasının tacizlerine uğramış, bunları büyüyünce bir şekilde unutmuş, ama beyninin derinliklerinde hala bu olayın izlerini taşıyan bir kız. İşte sırf bu yüzden ben Sky'ın erkekler konusunda bu kadar rahat olmasını kendi kafamda oturtamadım. Mesela Holder'la beraber oldukları sırada nasıl bir şeyleri hatırladı, ağlamaya başladı ve bunu yapmak onun için zordu, diğer erkeklere karşı tavırlarıda bu kadar rahat olmamalıydı diye düşünüyorum.